Laatst vroeg een van onze jongste leerlingen, na de les aan mij of hij zijn net geleerde karate skills mocht tonen buiten de dojo. Daarmee doelde hij duidelijk niet op het laten zien aan vader en moeder thuis of gewoon aan zijn beste vriendje, maar met met name op school of op straat.
Ik heb hem toen uitgelegd dat dit zeker niet de bedoeling is en dat hij karate alleen mocht inzetten om zichzelf of anderen te verdedigen. Hiervoor heeft het NIVM (Nederlands Instituut voor vechtsport en Maatschappij) een heuse erecode in het leven geroepen. Een erecode die ISSHONI Karate onderschrijft en die als één van onze kernwaarden geldt. Deze erecode luidt als volgt.
Erecode van de vechtsport
“Vechten gebeurt alleen op de mat of in de ring, en nooit op straat. De technieken die je worden aangeleerd mogen alleen worden gebruikt ter verdediging van jezelf of anderen. Je mag nooit je vechttechnieken gebruiken tegen iemand die zich niet kan verdedigen. Eer, loyaliteit en trouw zijn aan de code zijn belangrijker dan welke vechttechniek, graduatie of titel dan ook.”
Maar hoe moet je hier nu als jongen van 5 of 6 jaar mee omgaan? Vaak is iets makkelijker gezegd dan gedaan. Om je aan bovenstaande code te kunnen houden moet je natuurlijk stevig in je schoenen staan. Is het belangrijk dat je altijd probeert onderscheid te maken tussen goed en slecht. Maar het moeilijke aan het volgen van een erecode is dat eer, loyaliteit en trouw niet alleen maar zwart/wit zijn. Het is niet altijd een kwestie van goed en kwaad. Beoordelen of je iets eervols doet in geval van actie is voornamelijk bepaald door de situatie waarin je jezelf bevindt en de acties die je daarop laat volgen.
Wij proberen de kinderen in onze karate school in ieder geval bij te brengen dat alle acties consequenties hebben. En dat ze altijd moeten nadenken, voordat ze tot actie overgaan. Hoe moeilijk dat in sommige situaties ook zal zijn. Als je wordt gepest of uitgescholden zal het je niet helpen erop los te slaan. Het zal juist het gedrag van de ander versterken en het ongewenste gedrag zal juist alleen maar toenemen. Hoe moeilijk het vaak is, is in deze gevallen negeren vaak de beste oplossing. En houd het gedrag niet vanzelf op, stap dan altijd naar een volwassene toe. Dit kan bijvoorbeeld een leraar zijn of je ouders. En laat deze je helpen met het vinden van een oplossing.
Als je onverhoopt toch fysiek wordt aangevallen dan moet je jezelf natuurlijk altijd verdedigen. Je hoeft jezelf dus nooit in elkaar te laten slaan. Dat zijn de momenten waarop een echte krijger voor zichzelf opkomt. Natuurlijk met gepast geweld en niet met de intentie om de tegenstander onnodig pijn te doen. En probeer zo snel als mogelijk uit een gevecht weg te komen. Dat is niet laf, maar gewoon gezond verstand.